Het stoplicht

Na een reis van 30 uur eindelijk in antigua. Het begon goed ruim op tijd s ochtends op Schiphol. Twee en half uur vertraging. Maar dat mag de pret niet drukken. Bij de douane gingen alle tasjes naar rechts en die van mij (nelleke) rechts. Er uit gepikt even de tas swappen. Ik vroeg waar kijkt u naar, hij mocht het niet zeggen maar fluisterde me toe dat het op explosieven was,nu weet ik dat ik soms wat explosief kan zijn maar om daar gelijk op te swappen? Eenmaal bij de gate werd mijn naam omgeroepen miss de Groot, ik moest me melden met een handvol andere uitverkorenen. We werden apart genomen en de binnenkant van mijn broek en handen werd nu geswapt. Ik vroeg waarom ik wel werd geroepen en mijn vriendin niet. Dat konden ze niet zeggen Amerika wilde dat sommige personen extra werden gecheckt. Gelukkig alles goed en vliegen maar. In new york een lange wachtrij om het land in te mogen ook al hebben we alleen een transfer. We werden goedgekeurd en mochten door.in Guatemala ging het er iets anders aan toe. Het begon hetzelfde een papier invullen met wat je bij je had. Ingevuld dat we medicijnen en voedsel bij ons hadden,waar in Amerika we vragen kregen werd hier door een klein vrouwke bruusk een stempel gezet met een vriendelijke lach bon viaje! Nu de backpacks nog door de controle en zijn we het land binnen
Na goedkeuring formulier. We staan in de rij en er staat een mannetje bij een soort stoplicht. Even later lijkt het of we in een spelshow terecht zijn gekomen. Hij kijkt naar het formulier en zegt druk op de zwarte knop. Ik druk BAM groen licht,je had ook rood kunnen hebben. Wat het nut was we hebben geen idee maar allebei groen dus door naar de volgende ronde .