Een helse rit naar Flores

We zaten in het reservaat maar moesten nu weer weg, geen probleem zeiden ze. We hebben tot nu toe shuttles gehuurd die je van a naar b brengen. We zetten je morgen op de bus. De volgende ochtend werd er maar een bus gezwaaid en we konden instappen. Deze bus ging naar coban en daar moesten we overstappen. De rit naar coban was nog relaxed we zaten lekker en hier en daar stapten mensen in en uit. Je moet bedenken dat er een mannetje in de deuropening hangt en roept naar mensen langs de weg. In Coban hadden we bedacht om eens rond te kijken en wat te eten want we hadden nog niet ontbeten. We komen aan in Coban waar we werden overspoeld door kleuren, lawaai en geluiden en veel bussen. Flores,Flores roept iemand in mijn oor en ja daar moeten we heen en.voor we het weten liggen onze backpacks op het dak en gaan we al weer, we kijken elkaar aan van wowww wat is er net gebeurd, maar we zitten in de goede bus. De hele rit zou bij elkaar zo'n 5 uur moeten duren. We pakken maar een droog koekje om op te kauwen en lachen hier en daar naar de starende blikken. We zitten met vier man achter in, maar, zegt de man die in de deuropening hangt en gilt, daar kunnen wel vijf mensen . Opgepropt en wel rijden we verder, balend dat we onze wandelschoenen aan hadden getrokken. Wanneer we stoppen op een druk punt moet Maril enorm naar de wc en zegt ik moet echt gaan en springt de bus uit. De bus wordt nu overspoeld met verkopers van allerlei zaken. Ik spot een sandwich en koeken en koop deze, ons ontbijt. Maril is nog niet terug

We rijden verder en een tijd later stopt de bus ineens. Mannen met gele bouwhelmen leggen stenen en takken op de weg,een roadblock. Behalve helmen hebben ze machetes en geweren en joelen. Niet echt een leuke sfeer. We moeten ernstig naar de wc en zien een schooltje in een weilandje staan en gaan hier vlug naar toe. Het schooltje bestaat uit twee klaslokalen en de twee lokalen zijn overvol. Van jong tot oud in 1 klas. Joelend en roepend krijgen we een welkom want gringos, nee die komen hier niet, die zien ze alleen in busjes voorbij razen. Uiteindelijk duurt het drie uur voor we weg mogen. Als we door de blokkade rijden kies ik er voor om mijn hoofd te bedekken en armen ,want ik ben een toerist en ben rijk in hun ogen. Na een tijdje rijden stoppen we weer. We vragen wat de stop betekend en die betekend einde reis, Ja maar we moeten naar Flores, de man wijst naar een gammele houten boot in een riviertje, die moeten we hebben. Even schakelen en door we laden de tassen in de boot en graaien naar onze quetzales en betalen. Aan de andere kant staat een bus. Op onze vraag of die naar flores gaat krijgen we een ja en onze backpacks liggen al weer boven op een gammele bus. We lachen en zeggen tegen elkaar we zullen het maar geloven want iets anders kun je niet doen. Hobbelend rijden we weg. Uiteindelijk stoppen we in een grote plaats en moeten we weer uitstappen. Op onze vraag maar we noseten naar Flores krijgen we nu het antwoord dat we een tuk tuk moeten nemen dus zo gezegd zo gedaan binnen 1 minuut zitten we in een tuk tuk uitgehongerd en wel. De reis heeft al met al 10 uur geduurd. We worden afgezet in Flores doodop nog geen hostel geregeld. Eerst ergens zitten en eten. Hierna een heerlijk hotel gevonden waar we twee nachten hebben gezeten